In een eerdere blog ‘mijn beleving van geluk‘ breidde ik mijn coachingsvraag uit. Ik kies ervoor om, als vanzelf en dus moeiteloos, een liefdevol, succesvol en gelukkig leven te leven.
Voor een uitgebreide uitleg waarom ik blog verwijs ik naar mijn eerste blog ‘ik ben fantastisch’. Voor een overzicht van alle blogs ‘zelfontdekking’
Er zijn zaken die ik heel makkelijk kan loslaten en in vrijheid kan laten zijn voor wat ze zijn. Daar ben ik in sommige gevallen zelfs zeer goed in. De kunst van het loslaten mag ik tot een van mijn kwaliteiten rekenen.
Er zijn ook zaken waarbij ik niet kon loslaten. Waar ik zelfs angstvallige verkramping en gevangenschap ervoer. Wellicht nog wel eens ervaar.
Dus, ik kon in het éne geval wel en in het andere niet loslaten. Dat betekend in ieder geval dat ik het wel kan. Dat was het bestuderen waard.
Ik vroeg mijzelf af;
Hoe voelde ik mij in de situaties toen ik wel in staat was om los te laten?
Ik voelde me onafhankelijk van de uitkomst. Het behalen van het resultaat behoefde geen controle. Er was geen duwen en geen trekken. Ik voelde rust. Zelfverzekerdheid en dat het goed was. Dat het goed zou komen. Ik had lol. Er waren geen zorgen. Ik voelde blije en neutrale emoties, niet te verwarren met onverschilligheid. Ik ervoer balans.
Hoe voelde ik mij in situaties toen ik niet in staat was om los te laten?
Ik voelde me verkrampt en benauwd. Er waren steeds zorgen en negatieve gedachten. Alsof ik een keuze moest maken tussen alles of niets. Compleet afhankelijk was van het resultaat. Ik switchte tussen gevoelens van de euforie van de wens en de angst voor teleurstelling. Ik ging er bovenop zitten, en wenste de controle te hebben. Ik vertrouwde er niet op dat het uit zichtzelf goed zou komen. Er was geen vertrouwen. Er was wantrouwen. Ik was onzeker. Er was ook angst om te ontspannen, want als ik dat zou doen dan zou het zo maar kunnen dat er een stukje van mij dood zou gaan en dat wil ik natuurlijk niet.
Loslaten is niet hetzelfde als laten vallen, wegduwen of verwijderen. Loslaten is ontspannen, ruimte geven en laten zijn.
Hoe moeilijk kan het zijn?
Heel moeilijk dus…
Ik wilde dit wel ervaren, weten waar voor mij de moeite precies zat. Een middel om er echt even van een afstand naar te kijken.
Daar heb ik iets op gevonden. En ik heb er al andere mee geholpen. Zij hebben met deze methode hun eigen inzichten verkregen.
Het is heel simpel. Je kan het prima zelf doen.
Pak iets in je hand, ik gebruik graag een knijper. Plak het in gedachten een label op (huis, droombaan, geliefde, kinderen, opleiding, financiën, getraumatiseerd innerlijk kind enz). Het mooiste is om minimaal twee onderwerpen te nemen. Een onderwerp waarbij je weet dat je makkelijk los kan laten en het onderwerp waarvan je voelt dat je worstelt met het loslaten.
Leg eerst de knijper met het vrije onderwerp op je hand. De hand representeert jou. De knijper representeert het onderwerp dat jij wel los kan laten.
Hoe hou je je hand? Is de knijper echt vrij om te gaan of staan waar het zou willen? Als het weg wil, maakt het jou dan uit of het terugkomt? Als de knijper zou kunnen bewegen mag het dan over je hand rennen, kan je je hand draaien en de knijper blijven ondersteunen?
Hoe zou het ideaal plaatje eruit zien en is dat gelijk aan wat je nu doet?
Als je klaar bent met bestuderen dan leg je deze even opzij. Klap even in je handen en/of schud ze even uit.
Pak nu de knijper met het label waarvan je weet dat je het onderwerp moeilijk kunt loslaten, en voel de verkramping. Of wacht…
Sommigen van jullie mogen zich eerst afvragen of ze deze knijper überhaupt wel willen oppakken.
Stel jezelf de vraag wat je nodig hebt om deze knijper net zo vrij en ondersteund op je hand te laten liggen als je zou doen als je wel zou kunnen loslaten. Bestudeer jouw hand ten opzichte van deze knijper.
Weet dat je de knijper niet kan veranderen, je hebt werkelijk alleen je hand om de situatie te keren. Jij bent jouw hand en jouw hand ben jij.
Op het moment dat je gaat bestuderen en je heel eerlijk kan zijn naar jezelf zullen er inzichten komen.
Het heeft mij veel inzicht gegeven.
Ik kan dus loslaten en ik kan het ook niet.
De grootste gemene deler die ik hier kan vinden is vertrouwen.
Wanneer ik loslaat heb ik vertrouwen.
Wanneer ik verkramp is er geen vertrouwen.
Ik wil leven vanuit vertrouwen. Ik wil onafhankelijk en vrij zijn.
Ik moet toegeven dat ik nog geen idee heb hoe dat er in mijn leven uit zou zien, want ik heb geloof ik nog niet vol vertrouwen geleefd.
Maar jeetje, als ik vol vertrouwen op eigen benen kan staan…
Dan overleef ik alles…
Onafhankelijk…
Vrij…