De komende tijd coach ik mezelf naar mijn doel van een liefdevol, succesvol en moeiteloos leven. Niet alleen in mijn verstand, maar vooral in mijn gevoel. In mijn zoektocht naar zelfliefde gebruik ik mijn wens, van een man in mijn leven te hebben, als spiegel. Voor een uitgebreide uitleg verwijs ik naar mijn eerste blog ‘ik ben fantastisch’.

Ik wens…, ik wens … een man.
Een man die voor mij gaat.

Biedt het verleden de garantie voor de toekomst? Ik heb naar mijn weten, mijn perceptie, nog nooit verkering gehad met een man die echt voor mij is gegaan.
Aangezien ik geloof dat iedereen zijn eigen leven creëert, creëer ik dus zelf die mannen in mijn leven.
Ik stel mezelf dus bloot aan afwijzing, ongewenst voelen, niet leuk genoeg zijn en de moeite niet waard zijn. Doe ik dat zelf?

Ik kan met gemak die betreffende mannen de schuld geven. Maar ff serieus, echt…?!!
Ik heb ze echt helemaal zelf uitgekozen.
Ja, echt. Ik ben altijd de jager geweest.
Man in het vizier, PANG en bij een raak schot, binnen hengelen…
De man als mijn prooi.
Ja, dat is het dus! Vanaf moment 1 gaat deze prooiman dus niet voor mij. Al zou hij willen. Ik ben hem voor. Want ik ben een agressieve, directe en confronterende jager. En altijd enigszins teleurgesteld in de man, die niet voor mij gaat.

Jeetje, ik doe het echt mezelf aan. En elke ex als een spiegel van mijn zijn.
Het komt er dus uiteindelijk op neer dat ik mezelf afwijs, niet wens, niet leuk genoeg vind en de moeite niet waard vind. Zucht…
Mezelf verbieden om te jagen en dan in een soort shocktoestand blijven zitten lijkt mij niet de oplossing. Waarom kan ik alleen maar jagen? Ben ik bang? Waar ben ik dan bang voor? Het is niet dat ik bang ben om alleen achter te blijven. Ik ben alleen. En ik heb het best naar mijn zin. Dus waarom jaag ik dan het samen zijn na? Kan het anders?

Oké, anders…
Ik ben niet langer de jager. Het idee van prooi zijn staat me tegen. Ik ben geen prooi. En ik heb zeker de ambitie niet om prooi te zijn. Alhoewel ik best een schot in de roos voor hem wil zijn.
Ik wil zeker wel het object van zijn wens zijn.
Die ene man. Trots, sterk, knap, energiek en die twinkeling in zijn ogen.
Het beeld dat ik nu heb is van een man die helemaal niet jaagt. Oh, dat is fijn. Dan ben ik in ieder geval geen prooi. Oooh, maar hij is het ook niet, prooi.

In mijn gedachten en mijn lijf gebeurt van alles. Ik kan het niet duiden. Mijn verstand kan er net niet bij. Ik wil symboliek. Ik sluit mijn ogen en zie een beeld.

Ik ben een roofdier. Ik denk mezelf te ervaren als een leeuwin, een natuurlijk jager. Ik zie hoe mijn exen zich aandienen als antilope, buffel en wolf. Ik jaag ze na. Ze zijn sterk . Ze houden het vol zolang ik ze niet teveel verwond. Ik heb het naar mijn zin, want het spelen voelt heel echt. Ik zie niet dat de verliefdheid die ik denk te zien, de adrenaline is waarmee zij mijn jacht overleven. En als de adrenaline is verdwenen is de verliefdheid ook doodgebloed. Dan is de jacht voorbij…
En dan verlies ik mijn wens om mij te verenigen met dat wat niet echt bleek te zijn. Ik heb mezelf in de maling genomen.

Dat verklaard het verleden. Wat ga ik doen voor de toekomst? Ik als prooi? Mij verkleden als antilope? Ik zie het voor me. Een leeuwin verborgen in een antilopehuid. Nee, dan is de basis ook een leugen. Ik zal mezelf zijn.
We zien elkaar. In energie lijken we op elkaar. We zijn van het zelfde soort. Er is geen angst, geen spanning, geen adrenaline. Er is een ander soort van verliefd zijn. Het zal compleet nieuw voor mij zijn. Misschien herken ik het wel niet…
Er is vertrouwen, herkenning, erkenning en bewondering. Dan groeit als vanzelf het ik naar wij.
Wat leer ik uit dit rustige en liefdevolle beeld?

Ik hoef me niet te verkopen. Ik hoef me niet aan te bieden. Ik hoef er niet achteraan. En ik hoef niet uit te leggen wat mijn wensen zijn.
Jeetje wat een overdaad aan vertrouwen. Pffff. Ik mag gewoon zijn.

Ik stop met jagen en ik ben geen prooi. In de spiegel van deze man wens ik mijzelf trots, sterk, knap, energiek en met die twinkeling in mijn ogen. Het jachtseizoen is gesloten. Er komt een tijd van zijn. En daarna, vol vertrouwen, de tijd van samenzijn. All één.

Eerst fantastisch veel van mezelf houden. Ik wens mij mij…